Karma.
Ik heb wat met Tesla rijders. Op de een of andere manier kom ik steeds weer in conflict met deze auto’s, beter gezegd de bestuurders van deze apparaten, die er heilig van overtuigd zijn dat zij de enige rechtmatige bestuurders zijn die ‘s heren wegen mogen berijden met hun batterij autootjes.
Dat denk ik althans, zoiets als een vaststaand feit verkondigen is tegenwoordig al genoeg om een rechtszaak aan je broek te krijgen wegens smaad. Had ik een jaar of wat geleden nog een akkefietje met een jongmens in de Duracel bolide van zijn pápá, dit keer was het het de beurt aan een wat ouder exemplaar, zoals later bleek. Klaar met mijn werkzaamheden op een uurtje rijden van huis mijn besloot ik, niets meer om handen hebbende de rest van de dag, om de toeristische route terug te nemen. Het zonnetje scheen, het hebben van haast heb ik lang geleden al afgezworen dus … binnendoor, geen snelweg, geen douwende polenbusjes op een meter achter je en vooral geen Tesla’s met spoed die je dan zonodig rechts in moeten halen als je met 105 km per uur een vrachtwagen die honderd rijdt inhaalt.
Een goede keuze, want ik kreeg zomaar een extra rondje door het buitengebied in de schoot geworpen door een wegafsluiting. Zomer, dus dan is bijna iedereen op vakantie, dan kun je aan de weg meubelen, niemand die er last van heeft. Toch? Het paadje waar ik overheen gestuurd werd was net breed genoeg, als je tenminste even de berm in ging voor je tegenligger, gas even loslaten, weer rustig de weg op sturen en weer verder. In mijn spiegel zie ik een witte, je raadt het nooit, juist, een Tesla, naderen. Goh, dacht ik nog , een tesla zonder haast, hoe bestaat het ? Gauw werd ik uit mijn droom gehaald, in no time zat hij nog korter dan een meter achter me, zo’n yup , goed gestileerd, elke baardhaar keurig op zijn plek, het sjieke brilletje op zijn neus. Goed bezoeker van de zonnebank, of net terug van de bahama’s , wie zal het zeggen, maar mooi bruin was ie wel. De linker hand losjes op het stuur, de ogen gericht op het scherm in het midden, af en toe de blik van links naar rechts om te kijken of ie al langs de slak waarin ik zat heen kon zwieren. Die kans dacht hij te krijgen toen ik links af ging, in de bocht zag ie een klein gaatje waar z’n bolide net in paste. Helaas, net op tijd zag hij de trekker die hem tegemoet kwam waardoor hij weer achter mij moest plaatsnemen. Die was nog niet voorbij of ja hoor, links er omheen, wolken stof opwerpend in de gortdroge berm en gas (of moet ik zeggen volt) op de plank! De twee fietsers voor me ternauwernood ontwijkend verdween hij in de de door hemzelf opgeworpen stofwolken. Als die een beetje gedaald zijn zie ik hem nog net tussen de bomen uit mijn gezichtsveld raken.
Trots op me zelf dat ik me niet op heb laten naaien, vervolg ik op mijn gemak mijn weg naar huis terug, linksaf, bospaadje in, weer rechts een wat bredere weg op en dan nog een keer rechts voor de doorgaande weg. Geen Tesla meer te zien. Bij de T splitsing waar ik rechtsaf moet staat een grote bruine UPS truck, zo eentje waar ik in mijn bestelautootje nog wel langs wil, mocht ik een keer haast hebben. Hij bleef vreemd genoeg stilstaan, hoewel er geen verkeer aankwam waar ie op moest wachten. Ik zie ‘m uit z’n auto stappen, kijk eens naar rechts en zie niet eens tot mijn verassing de haastige Tesla vlak naast de UPS bak staan. Ook hij stapt uit. Ik laat mijn raam zakken, kan het niet laten om toch even wat vriendelijks te zeggen tegen hem. “ Wassen en watergolven, dan is ie weer helemaal strak ! ” zoals in de sketch van Wim Zonneveld is het niet geworden, maar mijn “Haastige spoed is zelden goed..” werd door hem beantwoord met een wegwerpgebaar en de evenzo vriendelijke opdracht:
”Rot op ! ”
Na een kilometer of twee was ik wel uitgelachen.
Reclame.
Binnenkort begin ik aan mijn zesenzestigste rondje hier op deze mooie blauwe bol. Op zich niks schokkends, velen deden dat al voor mij en lopen oook nog steeds rond, er zijn er zelfs die (waarschijnlijk dan) al bijna twee keer dat aantal hebben gehaald. Volgens het Guinness book of records, en die kunnen het weten, heeft een franse dame in 1997 het pand verlaten op 122 jarige leeftijd. Met een beetje mazzel hebben we dus best nog wel even te gaan, zou je zeggen. Beetje gezond leven, niet roken, drinken, of andere leuke dingen doen als met een zak chips voor een scherm te hangen en rare filmpjes kijken, of vette fietsen of anders electriek aangedreven vervoermiddelen gebruiken om je te verplaatsen.
lopen, dus, of fietsen zonder hulpmotor, en lekker sporten.
Maar zelfs al je dat allemaal doet ben je volgens enige gerenommeerde oud-sporters niet veilig voor het spook van de aftakeling. Die wijzen je er dan ook op dat hoe je ook je best doet, het toch eigenlijk net niet genoeg is, en dat je niet zonder hun wonder middel kunt. Stralend gezond, lekker in de buitenlucht aan het golfend of op andere sjieke locatie heerlijk in de buitenlucht vertoevend roepen ze dat soepele spieren, goed gesmeerde gewrichten eigenlijk niet kunnen zonder dat je daar een paar pillen per dag tegen aan smijt die hun echt helpt , zo zeggen ze, althans…. Ze gelóóóóóven daar heilig in !
Dat je al zolang ze dit product op de markt brengen, of iemand héél snel in het reclamefilmpje hoort roepen dat “ Claim gezondheidsonderzoek is nog lopende”, of aan het eind van het filmpje héél klein in de rechterbenedenhoek het zelfde zinnetje ziet staan zegt natuurlijk al genoeg.
Goed luisteren en of goed kijken, ‘t is voorbij en weg voor je erg in hebt.
Gewoon een pilletje waar je penning zestien voor betaalt en geen enkele garantie hebt dat het doet wat vooral gesuggereerd wordt. Dus ondanks de frisse uitstraling van Ruud G, of Erben W, soepel over de golfbaan huppelend, of Herma, Peter, Marga, Jac , Jon en ga zo maar door die bijna sektarisch het mantra van het voedingssupplement uit een ver land uit het noorden herhalen “Ik heb het gevoel dat het mij helpt ! Of welke variatie dan ook die ze gebruiken: er is (nog) geen bewijs het daadwerkelijk iets doet, dan behalve de bankrekening van de bedenkers en de reclame makende BN’s spekken.
Dus : gewoon gezond eten en genoeg bewegen, daar heb je geen pillen bij nodig.
Ruud en Gerben kunnen ook zonder de inkomsten van dit reclame filmpje wel blijven golven.